เมฆาทำเจ้าชู้ใส่มิเชล มิเชลไม่สนบอกแค่ว่าเธอทำหน้าที่ปิดปากพวกโจรเสร็จแล้ว ที่เหลือเป็นหน้าที่ของเมฆา เมฆาบอกมิเชลให้กลับไปบอก “เขา” ว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผนแน่ มิเชลบอกให้เมฆารู้ว่าข้างนอกมีคนที่ไม่เกี่ยวข้องมาป้วนเปี้ยนอยู่ เมฆาควรหาทางกำจัดให้พ้นทาง พูดจบมิเชลก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วและไร้ร่องรอยด้วยวิชาตัวเบา
เมลดาเป็นห่วงเมฆากับหลินหลินจะเข้าไปในโกดัง กังฟูรั้งตัวไว้ เมลดาปล่อยหมัดชกเข้าที่ลิ้นปี่
ทีเดียวกังฟูจุกตัวงอ กังฟูปล่อยมือจากเมลดา เมลดารีบวิ่งเข้าไปในโกดัง เจอเมฆาอุ้มหลินหลินที่หมดสติออกมาพร้อมกับสันต์พอดี
“เมลดา...นี่คุณมาที่นี่ได้ยังไง”
“ชั้นเป็นห่วงคุณ เป็นห่วงหลินหลินก็เลย
แอบตามมา แต่เมื่อกี้นี้ชั้นได้ยินเสียงปืน เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ”
“ผมเอาค่าไถ่มาให้พวกมัน แต่พวกมันทะเลาะ กันเองเรื่องส่วนแบ่ง ผมเลยฉวยโอกาสช่วยหลินหลินออกมา”
“แล้วพวกมันล่ะคะ”
“มีพวกมันฆ่ากันตายเองไปสองคน แต่มีบางคนที่หนีไปได้พร้อมกับเงิน”
ระหว่างเมฆาบอกเมลดา กังฟูตามเข้ามา สันต์ไม่รู้จักก็ยกปืนขู่ เมลดารีบบอกเมฆาว่ากังฟูเป็นพลเมืองดีที่ช่วยพาเธอมาที่โกดัง เมฆาพยักหน้าสั่งให้สันต์ลดปืนลง
“ตอนนี้หลินหลินปลอดภัยแล้ว ผมว่าเรา
รีบพากลับบ้านดีกว่า ปล่อยให้สันต์จัดการ เคลียร์กับตำรวจทางนี้ไป”
เมลดาพยักหน้ารับแล้วออกไปพร้อมกับเมฆาทิ้งให้กังฟูยืนมองตามปริบ ๆ ก่อนจะหันมาชะงักกับสายตาของสันต์ ที่มองเขาเหมือนจะเอาเรื่อง
ตอนที่ 2
เช้าวันใหม่ บู๊ลิ้มหิ้วกระเป๋าเรียนเดินออกมาหน้าบ้านหน้าเศร้า ๆ ฮูหยินบอกให้บู๊ลิ้มกินข้าวเช้าก่อนไปโรงเรียน บู๊ลิ้มปฏิเสธ ฮูหยินคิดว่าบู๊ลิ้มโกรธที่เธอเป็นคนไล่กังฟูไป บู๊ลิ้มยืนนิ่ง ฮูหยินพยายามอธิบาย
“สิ่งที่แม่สอนสั่งให้กังฟูทำตาม มันคือความหวังดีของแม่ ถ้าเขาไม่รักดีไม่รู้จักความกตัญญูก็สมควรแล้วที่ต้องไปจากที่นี่”
“ใช่แล้วครับอาจารย์หญิง เพราะว่าผมยัง
รักดีและยังกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ ผมถึงไม่ยอมไปจากที่นี่”
ฮูหยินกับบู๊ลิ้มหันไปเห็นกังฟูยืนอยู่ บู๊ลิ้มดีใจรีบวิ่งเข้าไปหา ฮูหยินนิ่งมองกังฟู
กังฟูเดินคุกเข่าลงตรงหน้าฮูหยิน “ศิษย์สำนึกผิดที่ทำให้อาจารย์ไม่พอใจ ยกโทษให้ศิษย์ด้วย”
“เธอก็รู้ว่าฝ่าฝืนความผิดอะไร ถ้าอยากให้ยกโทษให้ ชั้นต้องมั่นใจว่าเธอจะไม่ทำผิดอีก”
“ผมจะเชื่อฟังอาจารย์หญิง จะไม่แอบฝึกมวยอีกครับ”
ฮูหยินนิ่งมองกังฟูอยู่ครู่ก่อนจะเดินผ่านไปเหมือนไม่สนใจแล้วไปหยุดที่แท่นเสียบกระบี่ที่ใช้ฝึกซ้อมงิ้ว หยิบกระบี่ขึ้นมา กังฟูกับบู๊ลิ้มนึกว่าฮูหยินจะไม่ยกโทษให้
“รู้มั้ยว่าทำไมกระบี่ต้องมีฝัก” ฮูหยินชักกระบี่ออกจากฝัก แล้วชี้ปลายคมกระบี่ไปที่หน้ากังฟู “ที่กระบี่ต้องมีฝัก เพราะต้องซ่อนคมเอาไว้ไม่ให้ชักออกมาฆ่าฟันกันง่าย ๆ จนกว่าเธอจะพร้อมสำหรับการฝึกจริง ๆ เธอถึงจะได้รับอนุญาต ตอนนี้ที่ฉันให้เธอได้คือฝักกระบี่เท่านั้น”
ฮูหยินโยนฝักกระบี่ให้กังฟู แล้ววางกระบี่ไว้บนเก้าอี้แถวนั้น กังฟูดีใจมากที่ฮูหยินยอมยกโทษให้
ฮูหยินเร่งให้กังฟูรีบเก็บกระบี่แล้วไปส่งบู๊ลิ้มที่โรงเรียน เฮียเก้าที่มองเหตุการณ์อยู่แบบไม่คิดอะไรมาก รู้สึกเอะใจ เหมือนเห็นอะไรบางอย่างแวบหนึ่งตอนกังฟูเก็บกระบี่เข้าฝัก แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร ฮูหยินก็เข้ามาขัดจังหวะ บอกกังฟูว่าส่งบู๊ลิ้มเสร็จให้แวะไปรอรับพายุที่สนามบินด้วย เพราะวันนี้พายุจะกลับมาจากเมือง
จีนแล้ว
พอกังฟูไปแล้ว เฮียเก้าก็รีบไปถามเฮียหลอกับเฮียเฉิน ว่าได้สอนวิทยายุทธให้กังฟูหรือเปล่า เพราะเห็นท่าทางกังฟูตอนจับกระบี่เหมือนกับเป็น
จอมยุทธ เฮียหลอนึกถึงตอนที่ทำบ๊ะจ่างไม่ทัน ทั้งสามเลยช่วยกันถ่ายทอดลมปราณลิ้นมังกรให้กับกังฟู ตอนนั้นทั้งสามบอกกังฟูว่าถ่ายทอดลมปราณมัดบ๊ะจ่าง
ให้ เพื่อให้กังฟูให้ทำบ๊ะจ่างได้อย่างรวดเร็ว พร้อมกำชับไม่ให้กังฟูบอกใคร
“เฮ้ย ตอนนั้นเราแค่สอนมันมัดบ๊ะจ่างนะ มันเกี่ยวอะไรกับท่าจับกระบี่วะ” เฮียเก้ายังคงไม่เข้าใจ
เฮียหลอถอนใจเบา ๆ “เรามัวแต่นึกว่ามันเป็น พวกซื่อบื้อ ลืมนึกไปว่ามันสืบสายเลือดมาจากใคร”
“จริงของลื้อ ม้าดีแค่เห็นแส้ก็วิ่งได้ เราสอนมันนิดเดียว มันกลับรู้ได้มากมาย...เราพลาดไปจริง ๆ”
“ถ้างั้นก็...”
“เงียบ ๆ ไว้ก่อนแล้วกัน ถ้าเราโชคดี มันคงได้แค่ช่วยเรามัดบ๊ะจ่างไปเรื่อย ๆ นั่นแหละ”
สามเฮียเงียบไป สีหน้าไม่เห็นด้วยกับที่เฮีย
เฉินพูด แต่ทำอะไรไม่ได้
เมลดารู้สึกผิดกับเรื่องที่เกิดขึ้น เลยมาช่วยเหมยอิงอยู่เฝ้าหลินหลินที่บ้านทั้งคืน เหมยอิงอยาก
ได้เมลดาเป็นสะใภ้ เมฆาขอเมลดาแต่งงานต่อหน้า
เหมยอิง เมลดาบอกปัดเพราะเห็นว่าเรื่องหลินหลิน
ยังไม่เรียบร้อย เหมยอิงให้เมลดารับปากว่าถ้าผ่านพ้นเรื่องร้าย ๆ ไปได้ จะไม่ปฏิเสธเมฆา
เมฆาจะไปส่งเมลดาที่บ้าน แต่เมลดาบอกจะกลับเอง เพราะเห็นว่าที่บ้านเมฆายังยุ่ง ๆ อยู่ เจ้าสัวคงอยากให้เมฆาอยู่ใกล้ ๆ มากกว่า เมฆาขอร้องเมลดา ว่าถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีก ไม่ให้เมลดาเข้าไปยุ่ง เพราะกลัวเมลดาได้รับอันตราย
ก่อนเมลดาขับรถออกไป มีรถคันหนึ่งวิ่งเข้ามาจอดในโรงรถ เมลดาเห็นมิเชลแต่งชุดสูททะมัด
ทะแมง เดินลงมาจากรถพร้อมกับชายหนุ่มในชุดสูท
สีดำอีกคน ทั้งคู่เดินเข้าไปหาเมฆา จับมือทักทายก่อนจะพากันเดินเข้าไปในคฤหาสน์ เมลดามองตามจนลับ ตาด้วยสีหน้าสงสัยว่าใคร ที่แท้เมฆานัดมิเชลกับลูกน้องมาพบกับเจ้าสัวเพ้ง โดยยกเอาเรื่องที่เกิดขึ้นกับหลินหลินมาเป็นข้ออ้าง ในการจ้างมิเชลกับลูกน้องมาเป็นบอดี้การ์ดให้เจ้าสัวเพ้ง
บู๊ลิ้มเห็นข่าวหลินหลินถูกจับตัวไปเรียกค่าไถ่จากหนังสือพิมพ์ ก็เป็นห่วงหลินหลินมาก จึงแอบปีนรั้วหนีออกจากโรงเรียน จะไปตามหาเมลดาที่บ้าน จะให้พาไปเยี่ยมหลินหลิน โชคดีที่กังฟูจอดซ่อมรถอยู่แถวรั้วโรงเรียน เลยจับได้ว่าบู๊ลิ้มแอบหนีเรียน กังฟูจะจับบู๊ลิ้มกลับไปส่งที่โรงเรียน เมลดาขับรถมาเจอก็เกิดเข้า
ใจผิด คิดว่ากังฟูจะทำร้ายบู๊ลิ้ม สองคนทำท่าจะมีเรื่องกัน บู๊ลิ้มต้องเข้าไปห้าม
เมลดาเกลี้ยกล่อมให้บู๊ลิ้มกลับไปเรียน บู๊ลิ้มฝากเครื่องรางคุ้มครองที่แม่ให้พกติดตัวไว้ให้เมลดาเอาไปให้หลินหลิน กังฟูพูดแซวบู๊ลิ้มเกือบมีปากเสียงทะเลาะกับเมลดาอีก บู๊ลิ้มรีบตัดบทพากังฟูกลับไป
หลังกังฟูกับบู๊ลิ้มกลับไปได้ไม่นาน ชนะก็เกิดอาการผิดปกติบริเวณหน้าอก หายใจติดขัด หอบถี่ หน้า ซีด เป็นลมล้มพับไป เมลดาวิ่งออกไปตามคนให้มาช่วยพาไปโรงพยาบาล กังฟูกำลังจะสตาร์ตรถออกไปพอดี เลยได้มีโอกาสช่วยพาชนะไปส่งโรงพยาบาล
ระหว่างรอหมอตรวจร่างกายชนะ บู๊ลิ้มเห็นเมลดาเครียดเลยให้กังฟูเข้าไปพูดปลอบ แต่ยิ่งทำให้เมลดาเครียดหนักขึ้น ระหว่างนั้นหมอออกมาจากห้องฉุกเฉิน เมลดารีบเข้าไปถามอาการพ่อทันที กังฟูเห็นเมลดาคุยกับหมออยู่สองสามประโยค สีหน้าหมอดูเคร่ง เครียด เมลดาตกใจหน้าเสีย เพราะข่าวร้ายจากอาการที่ตรวจพบแล้วรีบเข้าไปในห้องฉุกเฉินทันที กังฟูหันไปถามหมอ พอรู้ว่าชนะเป็นมะเร็งปอดอาการอยู่ในระยะสุดท้ายก็ตกใจมาก
ก่อนกลับบ้าน บู๊ลิ้มขอให้กังฟูแวะหาของกินก่อน กังฟูกลัวจะไปรับพายุไม่ทัน แต่บู๊ลิ้มเห็นว่าอีกนานกว่าพายุจะมาถึง กังฟูยอมพาบู๊ลิ้มไปกินน้ำเต้าหู้ที่ตรอกโรงงิ้ว จู่ ๆ ชาวบ้านก็วิ่งมาบอกข่าวเจ๊ยี้แม่ค้าขายน้ำเต้าหู้ว่า ดอกท้อเมียเฮียป้อกำลังจะตาย กังฟูกับบู๊ลิ้มมัวแต่สนใจเรื่องดอกท้อจนลืมเรื่องที่ต้องไปรับพายุที่สนามบินเสียสนิท
พายุต้องนั่งแท็กซี่กลับมาที่คณะงิ้วเอง พอ
กลับมาถึงเจอเฮียเก้ากับเฮียหลอที่กำลังเมากำลังทะเลาะกัน เฮียหลอใช้เพลงมวยหมัดเมาเล่นงาน เฮียเก้าใช้วิชามวยสายเส้าหลินของตัวเองตั้งรับตอบโต้กลับรับได้ทุกกระบวนท่า การต่อสู้จึงดูสนุกดุเดือด
“เลิกตีกันได้แล้ว เสื้อผ้าแพง ๆ ผมเสียหายหมด เพราะฝีมือพวกอาจารย์อาเนี่ย เห็นมั้ย”
สองเฮียรุ่นเก๋าไม่สนใจยังซัดหมัดใส่กันพันตู พอพายุจะเข้าไปห้ามก็โดนหมัดลูกหลงของเฮียหลอซัดเข้าหน้า โดนลูกเตะของเฮียเก้าซัดเข้าตัวจนกระเด็นออกไป รอยบาทาเปรอะที่อกเสื้อราคาแพงอีก พายุโกรธ จนไม่นับถือผู้หลักผู้ใหญ่ตั้งท่าเพลงมวยที่ไปฝึกมาจากเมืองจีนสายทางมวยหย่งชุนบุกเข้าไปพันตูเล่นงานทั้งเฮียหลอและเฮียเก้าจนทั้งคู่ถูกจับแยกกันโดยอัตโนมัติ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น